سوخت های تجدید پذیر در سطح اخبار اما بازار همچنان دردست نفت و گاز

انتقال به یک سیستم انرژی جهانی جدید که به جای استفاده از زغال سنگ ، نفت و گاز محدود با انرژی های تجدیدپذیر کار می کند ، مسلماً موضوع شماره یک در رسانه ها است ، حتی گاهی اوقات همه گیر می شود. با این وجود ، با وجود همه صحبت ها، به نظر می رسد که در حال انجام مرحله انتقال نیستیم - و به گفته برخی از دانشمندان آب و هوا ، برای انجام هر کاری در مورد تغییر آب و هوا به هر حال خیلی دیر است.

به گفته رئیس اجرایی یک سازمان غیرانتفاعی زیست محیطی "ساختارهای قدرت جاسازی شده و پشتیبانی از یک صنعت در حال مرگ": ، این عواملی هستند که باعث می شوند نفت و گاز به عنوان منابع اصلی انرژی در جهان باقی بمانند.

کارول مافت از انستیتوی قانون محیط زیست در گفتگو با CNBC گفت: "مسئله فناوری یا عدم توانایی در انجام آن نیست. اگر در واقع بررسی کنید که ارزان ترین منبع تأمین انرژی در حال حاضر چیست ، در واقع مسئله اقتصادی هم نیست. این بیشتر در مورد ساختارهای قدرت تعبیه شده و حمایت مداوم از صنعت در حال مرگ است. "

به احتمال زیاد منظور مافت از یارانه دولت برای صنعت نفت و گاز در کشورهایی مانند ایالات متحده یا انگلیس و همچنین بسیاری از کشورهای در حال توسعه است. آنچه وی در اظهارات فوق ذکر نکرد ، این واقعیت است که دولت ایالات متحده - و بسیاری دیگر - نیز یارانه قابل توجهی برای انرژی تجدیدپذیر دارند و قصد دارد این موارد را در تلاش برای تشویق به تصویب بیشتر افزایش دهد. همانطور که مافت می گوید ، انتقال انرژی "در درجه اول مربوط به اراده سیاسی و انتخاب های اقتصادی است."

این مسئله مربوط به انتخاب های سیاسی است. تقریباً هر مرجع معتبر انرژی بارها و بارها گفته است که این سیاستمداران هستند که باید با تشویق انرژی های تجدیدپذیر و کم کردن مصرف نفت و گاز اطمینان حاصل کنند که این انتقال اتفاق بیافتد. این یک سوال را به وجود می آورد و سوال این است: اگر انرژی های تجدیدپذیر به همان اندازه که طرفداران آنها می گویند اقتصادی باشند ، آیا بخش خصوصی به جای انتظار برای اعطای یارانه ، خود به سراغ فرصتهای سود آور حرکت نمی کنند. فعالیت در این زمینه؟

سوال دیگری که پیش می آید: اگر انرژی های تجدیدپذیر گزینه اقتصادی هستند ، چرا اقتصادهای در حال ظهور - به معنای فقیرتر - در آسیا سرمایه گذاری زیادی در ظرفیت تولید سوخت فسیلی انجام می دهند که تقاضا برای نفت در آنجا می تواند تا سال 2040 تا 25 درصد افزایش یابد ،

حتی چین ، رهبر بی چون و چرای جهانی در زمینه انرژی های تجدیدپذیر ، علی رغم ارزانتر بودن انرژی خورشیدی نسبت به زغال سنگ دو سال پیش ، در حال ساخت نیروگاه های برق جدید است. اینها سوالاتی نیستند که هواداران جدی انرژی های تجدیدپذیر دوست دارند درباره آنها بحث کنند. آنها این را روایت می کنند که خورشید و باد نه تنها عاری از انتشارکربن و آلاینده ها هستند ، بلکه به اندازه سوخت های فسیلی ارزان هستند. اگر چنین بود ، مسلماً سوخت های فسیلی بی ربط هستند. از این گذشته ، اگر دو منبع انرژی هزینه یکسانی داشته باشند ، اما یکی قابل تجدید باشد و دیگری محدود باشد ، سرمایه گذاری بر روی منبع اول و نه مورد دوم ، از نظر صرفاً عملی ، حتی بدون فاکتورگیری در انتشارآلاینده

و با این وجود ، کشورهای فقیرتر روی سوخت های فسیلی سرمایه گذاری می کنند در حالی که کشورهای ثروتمندتر میلیاردها میلیارد دلار در تولید و ذخیره سازی انرژی های تجدیدپذیر و اتومبیل های الکتریکی سرمایه گذاری می کنند. به نظر می رسد که در توالی منطقی استدلال های مربوط به انتقال انرژی ، پیوندی وجود دارد.

از یک طرف ، خورشید و باد ارزان تر هستند - و هیدروژن و ماشین های الکتریکی به زودی ارزان می شوند - بنابراین منطقی است که همه با آنهاهمسو شوند. با این حال ، از طرف دیگر ، ملت های ثروتمند با برخورداری از باد و خورشید ، و حمایت از هیدروژن و EV بسیار بخشنده تر هستند.